词典寒吹
寒吹
词语解释
寒吹[ hán chuī ]
⒈ 冷风。
引证解释
⒈ 冷风。
引南朝 宋 鲍照 《蒜山被始兴王命作》诗：“参差出寒吹，飉戾江上謳。”
唐 温庭筠 《原隰荑绿柳》诗：“腰肢弄寒吹，眉意入春闺。”
相关词语
- hán bīng寒氷
- guǎng hán qiū广寒秋
- shén zhàn gǔ hán神湛骨寒
- chuī chí吹篪
- hán xìn寒信
- hán lài寒濑
- hán fēng zǐ寒风子
- biān chuī边吹
- hán cūn寒村
- hú chuī胡吹
- hán pín寒贫
- jīn chuī金吹
- hán zhōng寒钟
- hán bǐ寒鄙
- hán shí sàn寒食散
- hán yǎ寒雅
- hán què寒鹊
- hán fá寒乏
- yīn fēng chuī huǒ因风吹火
- shèng hán盛寒
- chuī suǒ吹索
- suì hán sōng bǎi岁寒松柏
- xiǎo hán shí小寒食
- hán gēng shǔ yún寒耕暑耘
- wā míng gǔ chuī蛙鸣鼓吹
- hán shān sì寒山寺
- miào chuī妙吹
- hán wǔ jì寒武纪
- chuī máo jiàn吹毛剑
- hán guāng寒光