词典蛮裔
蛮裔
词语解释
蛮裔[ mán yì ]
⒈ 蛮荒之地。
引证解释
⒈ 蛮荒之地。
引《文选·王粲<赠士孙文始>诗》:“无曰蛮裔,不虔汝德。”
刘良 注:“无以为蛮夷荒裔之国不敬汝德。”
《明史·郑履淳传》:“以蛮裔为关门劲敌,以钱穀为黎庶脂膏。”
清 张际亮 《送云麓观察督粮粤东》诗:“天语监司乃大臣,古闻蛮裔多羣丑。”
相关词语
- mán jūn蛮君
- mán zú蛮族
- wǔ shuǐ mán五水蛮
- mán pān wǔ jīng蛮攀五经
- mán chù蛮触
- nán mán xiāng shé南蛮鴂舌
- mán qiú蛮酋
- yì zhòu裔胄
- hóng yì洪裔
- mán niáng蛮娘
- mán xī蛮溪
- mán mò蛮莫
- dōng mán东蛮
- mán tíng蛮庭
- mán jìn蛮劲
- mán yí róng dí蛮夷戎狄
- mán mò蛮貊
- mián mán绵蛮
- mán xuē蛮靴
- mán huā蛮花
- mán pí蛮皮
- mán huà蛮话
- mán qín蛮禽
- mán jié táng lún蛮睫螳轮
- mán jiāng蛮江
- mán yīn蛮音
- yì tǔ裔土
- yóu yì油裔
- mán yín蛮淫
- mán yáo蛮徭