词典惹犯
惹犯
词语解释
惹犯[ rě fàn ]
⒈ 冒犯。
引证解释
⒈ 冒犯。
引柳杞 《好年胜景》：“不能惹犯它，因为狼性恶毒，好作残忍的报复，谁惹了它，是无法逃避祸害的。”
相关词语
- fàn huì犯讳
- rě cǎo niān huā惹草粘花
- zhāo rě招惹
- fàn jiào犯教
- yú fàn余犯
- fàn guī犯规
- fàn chù犯憷
- fàn xìng犯性
- qíng fàn情犯
- fàn shé犯舌
- qiū háo wú fàn秋毫无犯
- fàn de shàng犯得上
- fàn dǒu犯斗
- fàn de zháo犯得着
- fàn jìn犯禁
- fàn làn pū mō犯滥铺摸
- nì fàn逆犯
- dú fàn毒犯
- jiào suō fàn教唆犯
- fàn de shàng犯的上
- wǔ fàn忤犯
- fàn zuǐ犯嘴
- fàn chǐ犯齿
- fàn sè犯色
- yí fàn疑犯
- suō fàn唆犯
- gòng tóng fàn zuì共同犯罪
- rě huò zhāo qiān惹祸招愆
- fàn wěi犯尾
- chù jìn fàn jì触禁犯忌