词典童羊
童羊
词语解释
童羊[ tóng yáng ]
⒈ 羊羔。
引证解释
⒈ 羊羔。
引《太平御览》卷八四引《周书》：“畋猎唯时，不杀童羊，不夭胎，童牛不服，童马不驰。”
相关词语
- tóng hūn童昏
- è hǔ jiàn yáng饿虎见羊
- fǎn lǎo guī tóng返老归童
- tóng yǎng xí fù童养媳妇
- yáng mó羊膜
- yáng lán羊栏
- liǎng jiǎo yáng两脚羊
- qí yáng骑羊
- qí tóng奇童
- yáng gōng bēi羊公碑
- yáng cháng niǎo dào羊肠鸟道
- wèn yáng zhī mǎ问羊知马
- tóng diān童颠
- tóng yòu童幼
- qiān yáng bǎ máo牵羊把茅
- sāng yáng桑羊
- yáng tóng阳童
- zhòng tóng重童
- rú tóng孺童
- chǐ huō tóu tóng尺豁头童
- yáng bǔ羊卜
- bái shǒu huáng tóng白首黄童
- èr tóng yī mǎ二童一马
- xiáng yáng翔羊
- xiǎo zǎi yáng小宰羊
- rǎng yáng攘羊
- yāo tóng妖童
- tóng sǒu童叟
- qiān yáng ròu tǎn牵羊肉袒
- tóng mù童木